(1).jpg)
Ecz. Ayşe ARIK COŞKUN
Akşam vakti...
Kız kulesinin önünde, bir şarkı, bir kahve, bir huzur kadarken yaşamak, aklımdan geçti Cemal Süreya’nın "Açılmamış Kapılar" ı...
Kapı deyip geçmeyin, bir bitişi simgeler hatta yeni bir başlangıcı.. Kimi zaman önünde durursunuz; kavuşma olur, umut olur, kimi zaman arkasında; bekleyiş olur, heyecan olur... Bazen vuslata açılır, bazen de ayrılığa; bazen mutlulukla çalınır, bazen öfkeyle çarpılır kapılar!
Bir yerden başka bir yere geçiştir... Mekanların da, şehirlerin de, insanların da kapıları vardır elbet. Baba ocağından ayrılırken hayata açılır mesela... Korkutur o ilk adım ama atılır, farkında olmadan çocukluğun kapısını kapatmışsınızdır aslında. Sen çıkarsın bir dönemi açmak için, ardında kalanlar sessizce bir devri kapatırlar. Bazen uzun bir ayrılığın sonunda kavuşmak için beklenir, gözü yolda, kulağı seste.. Bir an önce açılsın istersin. Açılsın ve getirsin bekleneni.. Bazen de son kez, günü gelmeden geçilemez bir kapının eşiğinde uğurlarsın o çok sevdiğini, hiç görmemek üzere, gidenin alemi değişir, sen kalakalırsın içindeki acıyla...
Kapı dediğin mahremdir, sırdır.. Hangimiz hesaplaşmamışızdır ki kendimizle kapalı kapılar ardında? Gönlümüzün kapısını kapattığımız da olmuştur, ardına kadar açtığımız da... Gözyaşlarımızı silip avunduğumuz da olmuştur, kahkahalarla çınlattığımız da...
Şehirlerin kapıları vardır; bütün ihtişamıyla seni çağıran, içindeki hayatı hayretle önüne seren... Yaşadıkça benimsediğin, sevdiğin, yerleştiğin... Ya da bir türlü alışamayıp, bir an önce çıkmak istediğin.
Ekmek kapımız vardır mesela, binbir emekle eşiğinden girdiğimiz. Yıllarımızı her gün biraz daha eksiltirken kah karşılığından gururlanıp, kah pes ettiğimiz... Şu iki kapılı handa, gece gündüz gittiğimiz, geceyi gündüz ettiğimiz. Nihayetinde rızkımız, geçmişimiz, geleceğimiz...
İnsanların kapıları vardır; kiminin tam kapalıdır, kilitlidir hatta, istesen de giremezsin... Çalıp döndüğün olmuştur, arkasında buyur edeni yoktur işte... Belki sürgülemiştir ardından kimse açamasın diye, belki de çoktan çıkıp gitmiştir, gideceği yere. Kiminin kapısı aralıklıdır, geçer gidersin içinden, çoğu zaman farketmeden... Kiminin kapısı güler yüzle açılır, kiminin kapısı günlerce çalarak... Bir sefer girebilirsen eğer, çocuk kadar saf bir güzellik bulduğun da olur, nefreti, kini görüp hayal kırıklığına uğradığın da.
Kapılar gizemdir... Her açtığında yenilerine gebe... Her girdiğin yolun sonunda yeni bir seçim için açılmayı bekleyen...
Hayatın geri kalanı mı?
İşte onlar "Açılmamış Kapılar".
