Yeni bir yılın, yeni bir mayıs ayı...Şair’in dediği gibi....; ben de aylardan, en çok mayıs’ı severim...
Sıcağa kavuşmaktan mı, tabiatın yeniden uyanışından mı, renklerin karmaşasından mı, hıdırellez ya da anneler gününden mi...Hepsi evet ama, mayıs’ın,1 Mayıs’la başlamasını seviyorum.. Emek ve emekci, mayıs’la doğuyor, hatırlanıyor ve büyüyor...Emekciler, kendi gücünü kavrama bilincini yıllar önce,onlarcasının, ölümü bile göze alarak verdikleri kavgayla oluşturmuşlardı, hemde ABD de...1 Mayıs 1977 de yine o amerikalıların torunları tarafından tertiplenen TAKSİM katliamından sonra, hele de 12 Eylül darbesi sonucu unutturulmaya çalışılan, adı bile değiştirilen bu günü, bu yıl bir başka kutladı tüm emekciler...Milyonlarca emekci ülkemizin her köşesinde, sendikaların ve iktidarın bölme çabalarına rağmen yan yana gelerek, omuz omuza vererek hatırlattılar tüm halka emeğin gücünü ve sınıf bilincini... Gözler bir meslek gurubunu aradı. Eczacıları,odaları, kooperatifleri ve de TEB’i... Pek çok meslek odası ve üyeleri meydanlarda iken, eczacılar yoktu, tatildeydi...
6 Mayıs’ta ölüm yıldönümlerinde, darağacındaki üç fidan,binlerce yurtseverin haykırışlarıyla anımsandı.
Bütün toplum ülkeyi karanlıklara iten 12 Eylül sürecini lanetler ve yiğit devrimcileri tekrar bağırlarına basarken, eczacılar yine yoktu meydanlar da...
Mayıs ayının ençok ta, 19 Mayıs gününü seviyorum. Büyük devrimci Atatürk’te, herhalde bu ayı seviyor olsa gerek ki, milletiyle buluşmak ve cumhuriyeti kurmak için, Anadolu’ya ayak basmayı bu ayın 19’un da gerçekleştirmişti 1919’da... İktidar’ın bu büyük günü yok sayma, yasaklama ve topluma unutturma çabaları, tam tersi bir sonuç verdi bu yıl... Atamız’ın bu günü armağan ettiği gençler ve özellikle TGB(Türkiye Gençlik Birliği)önderliğinde tüm millet sokakları ve meydanları doldurdu. Cumhuriyet’e ve Atamıza olan inancını haykırdı. Albayraklar altındaki meydanlar da, yine meslektaşlarımız ve örgütlerimiz yoktular... Tatildeydiler...
Bizlere ne oldu böyle... Daha 4-5 yıl önce tarihinin en görkemli mitingini yapan, onbinlerin katılımıyla hakkını arayan,hükümeti istifaya davet eden örgütlerimiz ve meslektaşlarımızın, bugünkü hal ve gidişatı çok mu mükemmel de, bu anlamlı ve önemli günleri ıskalıyoruz. Tüm sağlık bileşenleri ve diğer meslek örgütleri alanlar da emeğe,cumhuriyet’e,Atamız’a ve devrimlere sahip çıkarken, bizler tüm bu ayaklanmayı görmezden gelip, yan gelmiş yatıyoruz... Ülkemizin en örgütlü, en birikimli, halkımıza en yakın konumda bulunan bizlere, biz eczacılara, bu vurdumduymazlık hiç yakışıyor mu? İçinde bulunduğumuz mayıs ayı, rengarenk gülleriyle yeni bir geleceği müjdelerken, kış uykumuzdan bir an önce ayılmalı, tekrar öncü konumumuza dönülmelidir. Öncelikli sorumluluk ta örgütlerindir.
Karanlıkta güllerin rengini ve güzelliğini göremezsiniz...
