Annemden kalma bir özellik, ara sıra evimin şeklini değiştiririm.
En çok da koltukları.
Bazen ‘Kaldırım Kahvesine’ döner yüzüm.
Bazen bahçemdeki begonvile .
Zaman zaman Bodrum Kalesi’ni seyrederim.
Olmazsa olmazım yeldeğirmenlerim.
***
Uzun süredir depresyonda olan bir arkadaşımla; aynı sorunları, tekrar tekrar konuşuyorduk evinde. Karşımızda aile büyüklerinin fotoğrafları. En sevimli halleri muhtemelen. Seçilip çerçeveletildiğine göre.
Ama geçmiş işte.
Yaklaşık 10 yıldır aynı yere bakıyorduk. Aynı yöne…
Dışarda, sürekli yenilenen hayat . Taptaze ilkbahar.
Biz sırtımızı dönüyorduk.
‘Kalk’ dedim. ‘Tut şu koltuğun ucundan’
Fethi Paşa Korusu’na nazır oturuyordu.
Erguvan mevsimiydi.
‘Aç dedim perdelerini’
‘Pencereleri de’
‘ Taze hava girsin içeriye’
Koltuğu çevirdik koruya karşı.
‘Erguvanlar açmış’ dedi.
Keyif kahvesi yaptık kendimize.
‘Bazen’ dedi
‘ Koltuğu değiştirmek bile yeterli’
Kaynak-MUĞLA ECZACILARI
muglaeczacilari.com
