“Olsun... Bu Yolda Ölürüm Ya …”
Nedir, bu suskunluğumuz?...
Bu durgunluğumuz niyedir?...
Ne oldu, Türkiye’nin en örgütlü, en etkin meslek gurubuna…
Eczacılar nerede?...
Şimdiye dek yalnızca mesleğinde olana bitene değil, ülkenin siyasal gündemine de damga vuran bizler neden sustuk?...
Susturulduk mu, yoksa?...
Dev ilaç tekellerini dize getiren, bakanlar sallayan biz değil miydik?...
Ülkemize dair, olana bitene, mesleğimiz için söyleyecek tek bir sözümüz yok mu?...
***
İnsanın en büyük yenilgisi umudunu yitirmesidir.
Umut yoksa, hiç bir şey yoktur.
Peki, bizim umudumuzu yitirme hakkımız var mı?...
Elbette yok…
Göz göre göre, bizi bu denli ezmelerine izin mi vereceğiz…
Yenildik mi, diyeceğiz…
Bizi “sindirdiler” mi diyeceğiz…
Ne yapacağız?...
***
Sizi bilmem ama, benim buna hiç niyetim yok…
Ne ülkemi ne mesleğimi veririm…
Benim gibi mi düşünüyorsunuz?...
O zaman ayağa kalkın…
O zaman isyan edin…
O zaman haykırın…
Bize yaraşan budur…
Nasıl?... Diye hiç sormayın…
Bir yolunu bulun, siz haykırın, göreceksiniz nasıl birleşecek o sesler…
Göreceksiniz nasıl büyüyecek umut…
Göreceksiniz nasıl dize gelecekler…
Hiçbir şey yapamıyorsanız, karınca misali düşünün…
Hani, uzun bir yolculuğa çıkan karıncaya demişler ya;
“Sen bu yolu tamamlayamazsın”.
Karınca da cevap vermiş;
“Olsun… Bu yolda ölürüm ya …”
www.eczacininsesi.com
