SGK, Üsküdar İlaç Ve Eczacılık Bölümü Başkanlığına:

Konu: Koli Teslimatı

Sayın Meslekdaşım

 Ben Ecz. Nafia Altınok. İstanbul,Gazi Osman Paşa ilçesinde, Gazi Mah. de, Nafia Eczanesinin sahibi ve mesul müdürüyüm. 53 yaşındayım ve 32 yıllık eczacıyım.

SGK'nın bugünkü sayfasındaki "Koli Teslimatı" üzerine olan duyurunuz üzerine size bu yazıyı yollamak istedim.

2.5 yıla yakındır ki, ben de resmi reçeteleri eczanemde karşılamaktayım.

Bu da demektir ki, ben de

-- 2.5 yıla yakındır hergün neredeyse saat başı SSK, Emekli Sandığı, Eczacı Odası sayfalarını açarak duyuruları okuyarak,

-- sürekli değiştirilen kararları öğrenmeye ve meslekdaşım arkadaşlarımla haberleşmeye, bir çok şeyi ezberlemeye çalışarak,

-- bilgisayarı 50 yaşımdan sonra çok zorla da olsa öğrenerek,- versiyonlar değiştirerek,

--her bilgisayar arızasında, içinden çıkamadığım durumlarda, bilgisayarcıyı arayıp, oldukça yüklü paralar harcamak,

--eczaneme bilgisayar-yazıcı-fax-fotokopi makinası- usg makinası -koliyle A4 kağıdı, inanılmaz kırtasiye malzemesi satın alarak,

--reçete sahiplerine, -hele hele bizim gibi sosyal geri kalmış semtlerde- ödenmeyen ilaçları, kullanım süreleri dolmayan ilaçları, eksik reçeteleri, eşdeğer ilacı, reçetedeki ilaç fiyat farkını, bilgisayarda ekranın donmasını, SGK sayfa kapatılma saatlerini anlatmaya çalışmak,

--"eczacı ilacımı televizyondan görüyor, bana ilaç vermiyor" diyerek evde ilaçlarını yatak altına saklayan yaşlıların öykülerini dinlemek,

 -- ve önceleri 15 günde bir, sonraları ayda bir olmak üzere, günlük eczane çalışmasını aksatarak( dökümleri almak, faturaları yazma, fotokopilerini çıkartmak, şeffaf dosyalara yerleştirip, kolilere yerleştirmek, defalarca kotrol etmek, yeni bir duyuru var mı diye defalarca sayfaya bakmak) kolilerimizi kapatmak,

--her ayın son günlerinde elimde bir alay reçete; eksik bırakılmış kısımlarını tamamlamaları için, gurumun kırılmasını kendime hissettirmemeye çalışarak, hastahanelere giderek doktorları beklemek ve onlara ricada bulunmak, veya oradaki görevlilerden kaşeleri tamamlamalarını istemek,

--okunamayan doktor diploma numaraları için, reçetenin geldiği sağlık kuruluşu yakınındaki eczaneleri arayarak yardım istemek,

--kolileri alıp yollara koyulmadan önce (Ataköy- Göztepe- Gazi Mahallesi), beraber koli götüreceğimiz arkadaşlarla hepimize uygun saati ve günü saptayıp program yapmak

--her teslimatta, 53 yaşımda; kollarımda kolilerle erken saatlerde yollara dökülmek,

--her teslimatta, "acaba bugün herhangi bir eksiğim, yanlışım çıkar mı? Korkusu ve paniğini taşımak,

--Önceleri Zeyrek, sonraları Üsküdar, daha sonra da Göztep’eye gitmek, sıraya girmek, 17 tansiyonla ayakta ve açıkta, bazen yağmurda beklemek...

--aradan 13 hatta 14 ay geçtikten sonra da, "ödenmeyecek reçete" kapsamına girip girmediğine umutsuzca bakmak

--reçete kontrol biriminden, bazı hataların düzeltilmesi için çağırıldığımızda oraya gelmek, meslekdaşlarımızın binlerce reçete içinde, hata yapmamaya çalışarak evrakların içinde neredeyse gömülerek çalışmalarını, sürekli çalan telefonlara nasıl yetiştiklerine şaşmak,

 --3 ay sonrası da, internetten banka hesabımıza girerek, ödemelerin gelip gelmediğini , meslekdaşlarımızla haberleşip izlemek ve sonra da bu paraları ecza depolarına ,itriyat depolarına ödenmesini ayarlamak.........demektir....

Biz serbest çalışan eczacılar, hele hele bizim gibi küçük semt eczaneleri için, resmi reçete karşılanması bu demektir. Ayrıca elemanı yeterli olmayan, arabası olmayan uzak semtlerdeki meslekdaşlarımızın kolilerini geceden teslim almak da bu çabamızın içinde.

Bu nedenle, sicil numaralarımız birbirinden farklı olduğu halde, aynı gün birlikte teslimat yapabilmek için, ilk günlerde , daha mesai başlama saati gelmeden (son Ağustos teslimatında 07.40 ta oradaydık ve 6. 7. 8. 9. ve 10. eczane olabildik) oraya geliyoruz. Yığılmanın bir nedeni de, bu birlikte getirebilmek ve bir an önce sırtımızdan bu yük gitsin çabasıdır.

Orada başka çileler yaşayan siz meslekdaşlarımla bunları paylaşmak ve neden bu ilk üç güne yığılma olduğunu açıklamaya çalıştım.

Çalışmalarınızda başarılar ve sabırlar dilerim.

 Ecz. Nafia Altınok