6197 sayılı temel eczacılık yasasındaki en önemli değişikliklerden birisi, ikinci eczacı çalıştırma zorunluluğudur. Ancak 6308 sayılı yasa ile getirilen bu değişiklik, Yönetmelik çıkmadığı ve ayrıntılar belirlenemediğinden uygulamaya geçebilmiş değil.
Yönetmelik’le ayrıntılar belirlendiği andan itibaren “ikinci eczacılık” konusu hemen uygulamaya geçecek; çeşitli kriterlere göre kapsama giren eczacılar zorunlu olarak ikinci eczacı çalıştırmaya başlayacaklardır.
İşte tam bu noktada değişiklik yasasının içeriği ve dili önem kazanmaktadır.
Zira daha önce pek de rastlamadığımız bir şekilde “zorunluluk gerektiren” ve çalıştırmak istediği eczacı için yük niteliğinde olacak uygulamanın, düzenlenme biçimi ve dilinin son derece esnek, her yana çekilebilecek olduğu görülmektedir.
Bu ilginç ve ne yana çekerseniz o yana gidecek düzenlemedeki seçenekli anlatım, yükü yasa koyucudan alıp, düzenlemeyi yapacak olan idareye bırakmaktadır.
6197 sayılı Yasa’nın 5. maddesine eklenen fıkra şöyledir: “Serbest eczanelerde, reçete sayısı ve/veya ciro gibi kriterlere göre belirlenen sayıda ikinci eczacı çalıştırılması zorunludur.”
İlk bakışta ikinci eczacı çalıştırma zorunluluğunun kriterlerinin, “reçete sayısı” ve “ciro” olduğu veya bunlarla sınırlı kaldığı sanılabilir. Ama gerçek böyle değil…
“Ve” ile “veya” bağlaçları arasına taksim işareti konulunca iş değişmekte, ikinci eczacı çalıştırmak için ya sadece ciro veya sadece reçete sayısı ya da ikisinin birlikte tercih edilebileceği sonucu çıkmaktadır.
Ancak tercih belirsizliği bununla kalmamakta; “ve/veya” bağlaçlarından sonra maddeye, anlamı büsbütün değiştirecek şekilde “gibi” sözcüğü de konulunca, ikinci eczacı çalıştırma zorunluluğuna ilişkin kriterler, bir anda muğlak bir yapıya dönüşmektedir.
“Ve/veya… gibi” şeklindeki seçenekli ölçüt belirleme yöntemi için, “Bu Ne Ya/Hu” şeklinde “seçenekli” bir nida atmamak elde değil!.. Oysa kanunların açık, nesnel ve duraksamaya yer vermeyecek denli anlaşılır olması gerekmiyor muydu?
Yasanın “…ikinci eczacı çalıştırılması ile ilgili usul ve esaslar Türk Eczacıları Birliğinin görüşü alınarak Sağlık Bakanlığınca belirlenir…” hükmü dikkate alındığında, T.C. Sağlık Bakanlığının bu esnek ölçüt belirleme yöntemine göre bir tercih yapacağı anlaşılıyor.
Yönetmelik Taslağı olarak daha önce ortaya çıkan metinde, bu tercihin “veya” bağlacından yana yapıldığı görülmektedir: “Serbest eczanelerde aylık asgari ………reçete veya asgari ücretin…… tutarında ciro yapılması halinde ikinci eczacı çalıştırılması zorunludur.”
Yasanın “ve/veya”, “gibi” şeklindeki muğlak düzenlemesi dikkate alındığında, bu konunun sonradan çok su götüreceği ve hatta dava konusu bile edilebileceği; sadece “gibi”nin yorumunun bile düzenlemeyi güçleştireceği düşünülebilir. Gerçekten de adları anılan “reçete sayısı” ve “ciro” ölçütlerinin yanında, benzer nitelikte olan ve yasanın “gibi” tanımlamasına uyacak kriterlerin ne olacağı ve bunun ikinci eczacı çalıştırma zorunluluğunu ne düzeyde etkileyeceğini zaman gösterecek.
Bazı eczacılar sonradan, sürekli, Grup Gündoğarken’in “Gibi gibiyim, gibiyim, gibiyim..” nakaratlı ünlü şarkısını söyleyip durmasınlar sakın…
