Ecz. Kadir Sedat Sofugil, Ters Köşe'de yazdı.
İnsanın çocukluk sürecinde akrabalarından ve ailesinden kayıplar olunca yedisi, kırkı, elli ikisinin yapılması, kırk bir Yasin ya da mevlit okunması, ölümlerin sene-i devriyeleriyle birlikte nerdeyse Cuma namazı gibi en çok tekrar edilen ritüeller olunca ölümü ve getirdiği acıları unutmak pek de kolay olmuyor.
Her ölüm haberiyle birlikte yürekten ağza doğru yükselip boğazda takılan yumru size ben buradayım diye kendini hatırlatıyor…
Yaşanan bu büyük felaketin hemen ardından daha arama kurtarma çalışmaları bile doğru dürüst başlamamışken verilen selalar, kılınan gıyabi cenaze namazları, okunan mevlitler, Yasinler, ülke olarak kendimizi maalesef ilk görev konusunda değil de son görevler konusunda iyi hazırladığımızı gösteriyor.
Yazının devamı için linke tıklayınız.
https://www.eczacininsesi.com/ters-kose-detay.php?id=120
